Van Glasgow naar Eddinburgh

Eenmaal aan land in Schotland, rijdt je in een rijtje achter elkaar aan de haven af en verspreid het zich naar een poosje over de snelwegen in verschillende richtingen. Nu troffen we het niet, er werd aan de weg gewerkt en dat schoot voor geen meter op. Wat opviel is dat de fietsers gewoon langs de snelweg fietsen, linke soep, ik zou hier niet graag op de fiets rijden, want de auto razen er langs en rijden de fietsers de vouwen uit de broek. Nou ja, ze hebben natuurlijk niet echt vouwen in hun broek, maar je begrijpt wel wat ik bedoel.
Glasgow is een grote stad en af en toe is mijn navigator ook de weg kwijt, dat is lastig, maar uiteindelijk brengt hij ons dan toch op de plek van bestemming. Glasgow heeft glamour, een mooi centrum en als je om je heen kijkt zie je de bergen. Thea en ik zijn al heel snel tot de conclusie gekomen dat Schotland een schitterend mooi land is. De bergen zijn groen, ruig en liefelijk tegelijk, het rijden gaat overal op en neer en continu geniet je van de meest mooie en betoverende vergezichten, Schotland heeft ons hart gestolen. Maar al dat groen heeft natuurlijk ook een prijskaartje, regelmatig valt er een buitje, niet echt harde buien, maar gestaag. Soms staan we 's morgens op en miezert het wat, maar in de loop van de morgen breekt de hemel open en zie je de blauwe lucht, het zonnetje komt er dan door en gelijk ziet de wereld er een stuk vriendelijker uit, helaas leidt onze route dan net een andere kant op waar je de donkere regenwolken al weer ziet opdoemen. Je ziet op een dag soms wel vier of vijf keer de weersomstandigheden veranderen, zo maak je alles mee. In Glasgow hebben we een schitterende oude universiteit bezocht, zo een die je ook vaak in die Engelse politieseries als "Inspector Morse" ziet, ik was er helemaal van onder de indruk, zo oud en zoveel geschiedenis, we hebben er uren doorgebracht en ons geen moment verveeld. Wat heel grappig was dat ik een man in de shop in de universiteit sprak die vertelde dat zijn broer een tijdje op Gerry Rafferty, een zanger uit Schotland waar ik een grote fan van ben, had gepast. Gerry had een drankprobleem, dit is hem uiteindelijk noodlottig geworden. Wat je wel merkt op een reis als deze is dat je maar gelimiteerd tijd hebt om plaatsen, dingen te bekijken. Je moet een keuze maken en daarnaast krijg je een algemene indruk. We nemen bijvoorbeeld vaak de "Hop on, Hop off" bus, dan krijg je een aardig idee wat de bezienswaardigheden zijn, alhoewel je soms ook denkt dat ze dingen in de tour stoppen die nu niet echt zo heel erg bijzonder zijn, maar je moet natuurlijk wel een aardig rondje kunnen rijden.
We ontdekken dat Schotten vriendelijke, behulpzame en zuinige mensen zijn, kortom ze lijken heel veel op ons, alleen het taaltje is soms niet te verstaan. Na twee nachten in Glasgow keren we het wiel van ons trouwe lastdier richting Fort William.
We komen aan in Kinglochleven, wie kent het niet? Een eenvoudig hostel, zeg maar gerust, heel eenvoudig. Eenmaal op onze kamer ontdek ik de bedjes van ca. 1,50 meter lang, als ik er op ga liggen met mijn hoofd helemaal boven aan, komt het bedeinde in mijn knieholte en staan mijn voeten gewoon op de grond. Dat is voor mij een zeer ongewone slaaphouding en ik informeer dan ook bij de leiding of er geen grotere bedden zijn? "Nooooo, O Noooo, you are such a giant!" "Yes but, that may be truh, buth come only Snowhite and the Seven Dwerfs to sleep here?" Dat was dan ook weer niet zo, maar ik heb die nacht een nieuwe slaaphouding uitgevonden, die ik "Legs in the Neck"heb genoemd, misschien iets voor Yoga. De natuur is daar wel mooi, als je de drie huizen, Pub en Spar voorbij bent, heb je allerlei wandelpaden door de bergen, kortere, toch nog gauw vier, vijf uur, tot trails van meerder dagen. Vissen kon je er ook goed, op Zalm, helaas was mijn opblaasbare hengel lek, dus dat feestje ging niet door.
De next day naar Craggie, een plaatsje net buiten Inverness en van Inverness naar Pitlochry. We reden die dagen door de Highlands en wat zijn die mooi, dat is gewoon met geen pen te beschrijven. Je rijdt over passen en door dalen, de één nog mooier dan de ander en ja soms regent het weer even, maar daarna komt ook de zon weer te voorschijn. Nu zijn we in Edinburh. Echt een hele mooie stad met veel geschiedenis, een schitterende Burcht en net nu wij er zijn is er een militaire taptoe, waarvoor mensen uit de hele wereld hier naar toe komen. Alle kaartjes zijn helaas uitverkocht, jammer. We verblijven hier in een reusachtig studentenhuis, echt kolosaal, we zijn al een paar maal verdwaalt. Eerst vroegen ze ons bij het inchecken of we wel studenten waren, ik heb toen uitgelegd dat dat inderdaad zo was, maar dat ik een paar maal een klas gedoubleerd had. Ik ben er op de kleuterschool al mee begonnen voegde ik nog toe, nou toen geloofden ze me wel en mochten we naar onze kamer. Morgen vertrekken we naar Newcastel, om daar in te schepen naar IJmuiden, dan naar huis en zit ons grote avontuur er op. Alles laten bezinken, want je doet zo ontzettend veel indrukken op, en dan nog jaren nagenieten.