Dublin de tweede dag

We hebben ons vanmorgen klaar gemaakt, blij dat we op konden staan, want onze kamer is erg warm, de zon staat er de hele dag op te branden. Het was even zoeken naar het Centrum, altijd weer spannend in een nieuwe stad. We moesten over een heel smal en bekend voetgangersbruggetje, maar ik ben de naam even vergeten. Je loopt dan zo Temple Bar in, het uitgaansgebied in Dublin. Het is niet heel erg groot, maar allemaal Pubs, eettentjes, Pubs, eettentjes, etc. We zijn eerst bij Starbucks geweest voor een heerlijke koffie, Mocca voor mij. echt heerlijk. toen we die ophadden ging Thea nog even naar het toilet. ik wachtte 5 minuten, 10, 15 en nog steeds geen Thea. Plotseling hoorde ik beneden, bij de w.c. 's rumoer. Net toen in wilde gaan kijken kwam Thea met een rood hoofd aan lopen. Ik zat opgesloten vertelde ze me enigszins opgewonden. Op de deur zit een slot waarop je een code moet intoetsen. Dat ging prima, maar als je er weer uit wilde moest je een andere code intoetsen en die was ik vergeten. Ik heb geroepen en iemand van de andere kant riep iets terug, volgens mij Gaelic,want ik verstond er niets van. Ik raakte een beetje in paniek, omdat ik er maar steeds niet uit kon en begon op de deur te rammen. Toen hebben ze van de andere kant de deur maar ingeramd met een brandblusser en kon ik er eindelijk uit. ze was nog steeds een beetje uit haar doen, dus leek het mij verstandig om nuchter en practisch te reageren; "Heb je wel doorgetrokken?" Ja hoor was het antwoord laten we maar gaan. Nadat ik ze nog even had gecomplimenteerd met de heerlijke Mocca, gingen we. Thea had slippertjes aan, dat houd ik niet de hele dag vol zei ze, dus hebben we kaartjes gekocht voor een toeristenbus die je langs alle highlights voert en waar je kunt uitstappen en instappen waar je wil. Onze eerste stop was een whiskeystokerij, de oudste uit Dublin "Teeling"
We kregen een rondleiding van een uur, heel interessant, jammer dat deze man ook Gaelic sprak, maar af en toe vingen we een woord op. Zo verstond ik wel dat de Ieren de Whiskey hadden uitgevonden en dat de Schotten dat van hun hadden geleerd. Maar na dat uur werd het echt interessant, we mochten proeven. Ik had een whiskey van 56 jaar oud, met een hele compexe smaak, bruine suiker uit Barbados, citrusvruchten uit Spanje, een lichte fleur van rum uit Jamaica en koffie uit Bolivia, ook nog een beetje rode druiven uit Frankrijk, wat een ongelofelijk rijk pallet aan smaken en geuren. Ik wilde wel een fles bestellen en op laten sturen, maar dat deden ze niet en daar was ik ook wel blij om toen ik hoorde dat zon fles 350 euro kostte. Aan de bar hebben we nog een cocktail genomen op basis van verschillende Ierse whiskey's, man wat was dat lekker en Peter, de barman, maakte er een hele show van om cocktail te maken. Grappig was dat hij vertelde dat Nederlanders altijd zoete cocktails bestelden. Prompt heb ik een kruidige bestelt, waar ik al snel spijt van kreeg. Gelukkig vond Thea die wel lekker, dus we hebben geruild, nu had ik een lekkere zoete, heerlijk. Goed gemutst stapten we weer op de bus. De kerken die we wilden bezoeken mochten we niet in, omdat er een dienst aan de gang was. Ook al beloofde ik dat we zachtjes zouden rondlopen, we mochten er niet in, geen wonder dat de kerken leeg lopen, ze laten ze niet eens vol lopen! Na al die indrukken hadden we wel trek gekregen. Het was overal erg druk, maar ons oog viel op een authentiek Mexicaans eethuis. Hier bestelden we allebei een Burrito. Je kon kiezen uit verschillende gradaties van pittigheid. We bestelden het minst pittige, dat klopte bij mijn Burrito wel, maar die van Thea was heel erg pittig. Zullen we ruilen, vroeg Thea, dat is goed zei ik en na een hap genomen te hebben zei ik, het valt best mee met die pittigheid. Na de tweede hap stelde ik voor dat we weer zouden ruilen. Waarom dan vroeg Thea?? M'n hele bek staat in brand, ik durf niet te hoesten, want dan ben ik bang dat die hele tent hier af fikt. Ze heeft me vast niet goed begrepen en gedacht dat jij de meest pittige wilde. Verdomme, ik wilde Dick hier was, die zou het nog lekker vinden ook. We hebben de helft laten staan en daarna nog een half uur elkaar lopen vertellen hoe heet het nog in onze mond was. Tenslotte heeft Thea in een hele luxe winkel nog een paar gympen gekocht, omdat die toch wel makkelijker lopen. Nu terug naar onze warme kamer, wat eten en dan proberen te slapen. Bij terugkomst bleek dat ze de koelkast hadden opgeruimd en alle eten waar geen naam op stond hadden weg gegooid. I was was not amused, maat toch maar snel nog iets bij de Spar gekocht. Daarna slapen en morgen naar Cork, ca. 250 km verderop. Tot morgen